Urazy nerwów obwodowych

Urazy nerwów obwodowych są częste u psów i kotów. Do ich powstania najeczęciej dochodzi w trakcie wypadku komunikacyjnego, złamań kości udowej i ramiennej oraz miednicy, postrzałów i pogryzień. Uraz nerwu obwodowego może być również konsekwencją nieprawidłowo wykonanej iniekcji domięśniowej lub powikłaniem zabiegu ortopedycznego. Uszkodzenie może być związane z rozciągnięciem, zranieniem, przecięciem, stłuczeniem lub uciskiem na nerw.

U psów i kotów najczęściej zdarza się uraz nerwu promieniowego

​

Wyróżnia się 3 klasy uszkodzenia nerwów:

1. Klasa I - neuroapraxia - przemijające zaburzenia funkcji, bez uszkodzenia struktury,

2. Klasa II axonotmesis - uszkodzenie części lub wszystkich włókien nerwowych, osłonka nerwu zachowuje ciągłość, możliwy jest odrost aksonów

3. Klasa III - neurotmesis - całkowita destrukcja nerwu - zarówno włókien nerwowych jak i osłonki, brak regeneracji - aksony odrastają w sposób chaotyczny.

​​

Objawy kliniczne:

• niedowład lub porażenie kończyny,

• kulawizna,

• "noszenie" lub "wleczenie" niesprawnej kończyny w ruchu,

• zaburzenia czucia dotyku, bólu i propriocepcji (położenia kończyny w przestrzeni),

• ból neuropatyczny (prowadzący często do samouszkodzeń - zwierzę uporczywie wylizuje lub wygryza tkanki w obrębie kończyny),

• nieprawidłowe reakcje posturalne,

• osłabione lub nieobecne odruchy rdzeniowe w danej kończynie,

• zmniejszenie napięcia i zanik mięśni chorej kończyny (może być widoczny już po 5-7 dniach od momentu urazu).

​

Diagnostyka

Diagnoza stawiana jest w oparciu o wynik badania neurologicznego oraz informacje z wywiadu o możliwości wystąpienia urazu. W w celu doprecyzowania lokalizacji uszkodzeniu wykonuje się badanie elektroneurodiagnostyczne.

​

Leczenie​

• leczenie przeciwbólowe,

• rehabilitacja,

• ochrona niesprawnej kończyny przed urazami mechanicznymi (np. opatrunkiem),

• terapia chirurgiczna polegająca na przywróceniu ciągłości uszkodzonego nerwu (rzadko możliwa), transpozycja ścięgna, unieruchomienie stawów, amputacja kończyny (w przypadku braku poprawy, pomimo stosowania fizykoterapii, w ciągu 6-12 miesięcy od momentu urazu, wskazaniem do amputacji mogą być również powikłania takie jak poważne autouszkodzenia kończyny).

​​

Rokowanie

Rokowanie jest ostrożne. Brak czucia bólu głębokiego pogarsza rokowanie. Odrost aksonów (włókien nerwowych) jest powolny (1-4 mm/dzień) dlatego w poważnych urazach poprawa znaczna poprawa może pojawić się po wielu miesiącach intensywnej rehabilitacji (w części przypadków brak jest powrotu funkcji).

​

dr n.wet. Diana Stęgierska