Miastenia gravis

Miastenia gravis czyli nużliwość mięśni  jest dość częstą chorobą obwodowego układu nerwowego u psów i sporadyczną u kotów. Wyróżnia się 2 formy choroby - nabytą (powszechnie występującą) oraz wrodzoną (bardzo rzadką).

​

Nabyta nużliwości mięśni u psów

Forma nabyta związana jest z zaburzeniem autoimmunologicznym. U chorych zwierząt dochodzi do produkcji przeciwciał swoistych względem nikotynowych receptorów acetylocholinowych występujących w płytkach nerwowo-mięśniowych mięśni szkieletowych. "Zablokowanie" receptorów przez przeciwciała prowadzi do rozwoju zaburzeń transmisji nerwowo-mięśniowej i słabości mięśniowej.

​

Forma nabyta może wystąpić w każdym wieku. Predysponowane są suki. Choroba występuje najczęściej u takich ras jak golden retriever, labrador retriever, owczarek niemiecki, terrier szkocki, jamnik, akita, pointer niemiecki, chihuahua.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

Rozwój nabytej miastenii może być konsekwencją innej choroby, m.in.:

• procesu nowotworowego (grasiczaka, mięsaka, gruczolakoraka gruczołów okołoodbytowych, chłoniaka)

• niedoczynności tarczycy i nadnerczy,

• anemii immunohemolitycznej.

​​

Niektóre antybiotyki mogą powodować lub nasilać objawy nużliwości mięśni:

• aminoglikozydy,

• ampicylina,

• cyprofloksacyna,

• imipenem.

​

Objawy

Forma uogólniona (najczęstsza):

• osłabienie siły mięśniowej - niedowłady (większego stopnia w kończynach miednicznych), nietolerancja wysiłku, pogorszenie jakości ruchu po pewnym czasie trwania wysiłku,

• przełyk olbrzymi i związane z jego rozwojem objawy takie jak regurgitacje, ślinienie, dyfagia, kaszel, duszność,

• dysfonia (zmiana barwy głosu),

• osłabienie odruchu powiekowego.

​​

Forma ogniskowa:

• osłabienie mięśni twarzy, gardła, przełyku, krtani,

• przełyk olbrzymi,

• dysfonia, dysfagia,

• osłabienie odruchu powiekowego.

​​

O przebiegu ostrym, piorunującym (rzadka):

• ostry przebieg, szybka progresja objawów,

• uogólnione zmniejszenie siły mięśniowej, niedowłady czterokończynowe,

• zaburzenia oddychania,

• często prowadzi do śmierci.

​

​

Diagnostyka

• badanie surowicy krwi pod kątem obecności przeciwciał swoistych dla receptorów acetylocholinowych,

• zdjęcie klatki piersiowej (pod kątem występowania przełyku olbrzymiego oraz zachłystowego zapalenia płuc, grasiczaka),

• elektroneurodiagnostyka,

• diagnostyka pod kątem choroby będącej czynnikiem inicjującym rozwój miastenii,

• test z Tensilonem (w Polsce niemożliwy do wykonania - brak Tensilonu w obrocie) .

​

Leczenie

Elementy terapii:

• Mestinon (pirydostygmina)

• Leki immunosupresyjne,

• Leczenie ukierunkowane na zapobieganie powikłaniom oraz leczenie tych, które już wystąpiły: karmienie w pozycji z uniesionym przodem (jeśli pacjent ma przełyk olbrzymi), antybiotykoterapia, miękkie posłanie, pionizacja, fizykoterapia, sztuczna wentylecja (u pacjentów w ciężkim stanie),

• Leczenie operacyjne (u pacjentów chorych na nowotwór).

​

Rokowanie

Ostrożne do złego. źle rokują psy z zachłystowym zapaleniem płuc. U pacjentów bez poważnych powikłań dochodzi nierzadko do spontanicznej remisji choroby po 6-8 miesiącach.

​

Nabyta nużliwości mięśni u kotów

U kotów choroba jest rzadka. Tłem choroby jest w wielu przypadkach rozwój grasiczaka (guza nowotworowego grasicy). Rozwój miastenii może być również konsekwencją podawania metimazolu (lek stosowany w nadczynności tarczycy). Koty abisyńskie są predysponowane do zachorowania.

Objawy nużliwości są zbliżone do tych obserwowanych u psów, ale u kotów rzadziej występuje przełyk olbrzymi (a co za tym idzie ulewania, kaszel i duszność). 

Leczenie podobnie jak u psów oparte jest na mestinonie i glikokortykosteroidach (które są prawdopodobnie bardziej skuteczne u kotów i mogą być stosowane jako jedyna linia leczenia u niektórych osobników tego gatunku).

Rokowanie jest ostrożne.

​

​

Wrodzona nużliwości mięśni

Jest chorobą występującą sporadycznie u psów i kotów, wynikającą z wrodzonego defektu w zakresie przekazywania bodźców w synapsach nerwowo-mięśniowych.

​

Rasy psów predysponowane do zachorowania to:

• Jack Russell Terrier, 

• Springer Spaniel,

• Fox Terrier gładkowłosy,

• Samoyed,

• Jamnik miniaturowy.

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

Objawy są widoczne już w 6-8 tygodniu życia. Obserwowane są niedowłady i regurgitacje (przełyk olbrzymi występuje dużo rzadziej niż w formie nabytej).

​

Diagnostyka

• W formie wrodzonej brak autoprzeciwciał typowo występujących w formie nabytej.

• Diagnozę stawia się na podstawie badania elektrodiagnostycznego oraz poprzez wykluczenie innych przyczyn.

​

Leczenie

W większości przypadków brak skutecznego leczenia. Niektóre psy mogą reagować pozytywnie na Mestinon. U jamników miniaturowych objawy ustępują w wieku około pół roku.

​

Rokowanie

Jest poważne, choroba ma często charakter postęujący.

​

dr n.wet. Diana Stęgierska

​