Neuropatie toksyczne

Neuropatie toksyczne są wynikiem uszkodzenia nerwów przez toksyny (salinomycyna, tal, ołów, ) lub leki (winkrystyna, chloramfenikol, witamina B6). 

​

Neuropatia związana ze stosowaniem winkrystyny

Winkrystyna jest lekiem przeciwnowotworowym stosowanym w leczeniu nowotworów u ludzi i zwierząt. U psów i kotów lek ten jest stosowany najczęściej w leczeniu chłoniaków. Neuropatia związana ze stosowaniem winkrystyny w weterynarii stwierdzana jest rzadko (u ludzi występuje dużo częściej. Uszkodzenie pojawia się zarówno w zakresie nerwów ruchowych jak i czuciowych co skutkuje takimi objawami jak niedowłady lub nawet porażenia kończyn, osłabieniem lub brakiem kończynowych odruchów rdzeniowych, zanikami i zmniejszeniem napięcia mięśni, zaburzeniami czucia, niezbornością ruchową. Rezygnacja z dalszego podawania leku skutkuje zwykle zahamowaniem rozwoju neuropatii, a następnie poprawą kliniczną. Jeśli stan zwierzęcia pomimo odstawienia winkrystyny się pogarsza zwykle oznacza to, że neuropatia ma inny charakter (np. paranowotworowy).

​

Zatrucie witaminą B6

Zatrucie dużą dawką witaminy B6 u psa (zazwyczaj jest to związane ze spożyciem suplementu) może prowadzić do rozwoju neuropatii nerwów czuciowych. Typowe objawy to ataksja (niezborność ruchowa), opóźnione reakcje postawy i stawiania (widoczne w badaniu neurologicznym), zaburzenia czucia. Leczenie ma charakter wspierający (płynoterapia w pierwszym okresie po zatruciu, następnie rehabilitacja).

​

Zatrucie salinomycyną

Salinomycyna jest lekiem przeciwpasożytniczym stosowanym w leczeniu kokcydiozy u ptaków,  Spożycie salinomycyny przez kota prowadzi do uszkodzenia nerwów ruchowych co skutkuje rozwojem szybko postępujących deficytów neurologicznych. Typowe objawy to zaburzenia poruszania związane z niedowładami kończyn,  osłabione lub nieobecne odruchy rdzeniowe, zmniejszone napięcie i zaniki mięśniowe, zaburzenia połykania, duszność. Leczenie ma charakter wpierający (płynoterapia, rehabilitacja, karmienie z ręki lub przez zgłębnik nosowo-żołądkowy, w ciężkich przypadkach tlenoterapia lub wspomaganie oddychania respiratorem).

​

dr n.wet. Diana Stęgierska