Neuromiopatia niedokrwienna

Neuromiopatia niedokrwienna rozwija się na skutek zaburzeń krążenia krwi w kończynie lub kończynach wtórnych do zatoru dużej tętnicy. Najczęściej materiał zatorowy umiejscawia się w rozwidleniu aorty lub w jednej z tętnic tuż zanim. W takich przypadkach objawy dotyczą kończyn miednicznych. Czasami, dużo rzadziej, dochodzi do zamknięcia światła tętnicy zaopatrującej w krew kończynę piersiową. U kotów najczęstszą (ale nie jedyną) przyczyną rozwoju zatoru tętnic jest choroba serca. U psów lista możliwych przyczyn rozwoju choroby zakrzepowo-zatorowej jest długa. Oprócz problemów kardiologicznych częstą przyczyną są choroby endokrynologiczne, proces nowotworowy, anemia immunohemolityczna, wstrząs septyczny, niewydolność nerek. Większość zwierząt z objawami neuromiopatii niedokrwiennej jest w wieku średnim lub starszym.

​

Objawy u kotów

• mają charakter ostry,

• niedowłady lub porażenia kończyny lub kończyn,

• zaburzenia propriocepcji (czucia głębokiego),

• chora kończyna jest chłodna i bolesna w omacywaniu,

• sinica opuszek i łożyska pazurów,

• słaby lub niewyczuwalny puls na tętnicach zaopatrujących kończynę w krew,

• w ciężkich przypadkach zanik czucia bólu głębokiego,

• przyspieszone oddychanie, obniżona temperatura ciała.

​

Objawy u psów 

• mają zwykle charakter ostry przewlekły,

• kulawizna lub niedowład kończyny,

• zaburzenia czucia głębokiego,

• chora kończyna może być chłodna i bolesna w omacywaniu, ale te objawy występują dużo rzadziej niż u kotów,

• sinica opuszek i łożyska pazurów,sinica opuszek i łożyska pazurów,

• słaby lub niewyczuwalny puls na tętnicach zaopatrujących kończynę w krew.

​

Diagnostyka

W przypadku podejrzenia neuromiopatii niedokrwiennej wykonuje się badanie USG w celu oceny przepływów krwi w tętnicach (Dopler tętnic). W przypadku potwierdzenia występowania zatoru w naczyniu wykonuje się dodatkową diagnostykę w celu oceny serca (Echo, EKG, RTG klatki piersiowej), wykluczenia choroby nowotworowej (diagnostyka obrazowa) oraz chorób endokrynologicznych. Konieczne jest wykonanie badania krwi (szeroki profil diagnostyczny).​

 

Leczenie

• terapia przeciwzakrzepowa (m.in. heparyna, Clopidogrel),

• leczenie przeciwbólowe (fentanyl, buprenorfina),

• stabilizowanie stanu (płynoterapia, tlenoterapia, dogrzewanie),

• leczenie choroby serca (jeśli występuje).

​

Rokowanie

Rokowanie jest ostrożne. Około 30% prawidłowo leczonych kotów przeżywa pierwszy epizod, ale nawroty są powszechne (przyczyną zatorów jest zwykle nieuleczalna choroba serca). U psów prognoza zależy od tła problemu (źle rokują pacjenci z chorobą nowotworową).

​

dr n.wet. Diana Stęgierska