Nadwichnięcie szczytowo-obrotowe

Nadwichnięcie szczytowo-obrotowe jest konsekwencją wady wrodzonej połączenia pomiędzy pierwszym i drugim kręgiem szyjnym (atlasem i obrotnikiem). Problem wynika zwykle z niedorozwoju, całkowitego braku lub przemieszczenia zęba obrotnika lub wad więzadeł stabilizujących kręgi we właściwej pozycji. Obrotnik ulega przemieszczeniu w kierunku dogrzbietowym (do góry) i uciska na rdzeń kręgowy.

​

W niektórych przypadkach nadwichnięcie szczytowe ma charakter nabyty (rozwija się w wyniku urazu kręgosłupa).

​

Wrodzone nadwichnięcie szczytowo-obrotowe jest najczęściej diagnozowane u młodych psów małych i miniaturowych ras:

• Yorkshire Terrier,

• Pudel Toy,

• Pomeranian,

• Pekińczyk

• Chin japoński.

​

Pourazowe nadwichnięcie szczytowo-obrotowe może wystąpić u psa każdej rasy

U kotów choroba występuje rzadko.

​

Objawy kliniczne:

• ból szyi (w 1/4 przypadków jest jedynym objawem choroby),

• nieprawidłowa pozycja głowy, trudności w schylaniu się do miski,

• niezborność ruchowa,

• niedowłady/porażenia wszystkich czterech kończyn.

​

Diagnozowanie choroby

Diagnoza jest stawiana na podstawie badania tomografem komputerowym, rezonansem magnetycznym lub RTG kręgosłupa szyjnego.

​

Terapia

Leczenie może mieć charakter zachowawczy lub chirurgiczny.

​

Leczenie zachowawcze (stosowane u pacjentów z niewielkimi lub umiarkowanymi deficytami):

• kołnierz ortopedyczny (przez 8-12 tygodni),

• ograniczenie ruchu (klatka) (przez 8-12 tygodni),

• leczenie przeciwzapalne/przeciwbólowe

​

Leczenie chirurgiczne (stosowane u pacjentów z ciężkimi ubytkami neurologicznymi i tych u których leczenie zachowawcze jest nieskuteczne):

• stosowane są różne techniki stabilizowania pierwszego i drugiego kręgu szyjnego (z dostępu od strony dobrzusznej lub dogrzbietowej.

​

Rokowanie

Leczenie zachowawcze jest w pełni skuteczne u 70% pacjentów, a leczenie chirurgiczne przynosi dobre efekty w 80-85% przypadków

​

dr n.wet. Diana Stęgierska

​

​

​