top of page
Malformacja Chiari-like i syringomyelia

Malformacja Chiari-like jest wadą rozwojową, która prowadzi m.in. do zmniejszenia objętości dołu doogonowego czaszki, w którym znajduje się móżdżek, co skutkuje przemieszczeniem się narządu w kierunku otworu wielkiego (dochodzi do rozwoju przepukliny móżdżku), kompresją jego samego i pnia mózgu oraz zaburzeniami w przepływie płynu mózgowo-rdzeniowego. 

U kilkudziesięciu procent chorych zwierząt dochodzi do rozwoju tzw. syringomyelii, czyli jamistości rdzenia kręgowego.

Malformacja Chiari-like jest bardzo powszechna u rasy Cavalier King Charles Spaniel (prawdopodobnie występuje u niemalże 100%osobników).

Często stwierdzana jest również u:

  • Yorkshire Terrier'ów,

  • maltańczyków,

  • Gryfoników brukselskich,

  • pudli miniaturowych i Toy,

  • mopsów

  • buldogów angielskich

  • Boston terrierów

  • innych ras małych i miniaturowych.

 

U kotów choroba stwierdzana jest najczęściej u persów i brytyjczyków.

Objawy

Pierwsze symptomy choroby pojawiają się zwykle u młodych, dorosłych psów. 

Możliwe objawy  to m.in.:

  • pseudo-świąd - uporczywe drapanie "w powietrzu" okolicy głowy, szyi, uszu,

  • ból szyi,

  • kulawizna kończyn piersiowych,

  • objawy przedsionkowe,

  • drżenia nasilające się w ruchu,

  • ataksja,

  • niedowłady kończyn,

  • zmiana barwy głosu,

  • zaburzenia połykania

  • u niektórych psów dodatkowo pojawia się padaczka.

Objawy mogą się nasilać w związku z ekscytacją, stresem, zmianami pogody.

Część psów z tą wadą pozostaje przez całe życie bezobjawowa.

Diagnostyka

Podstawą rozpoznawania malformacji Chiari-like jest badanie rezonansem magnetycznym.

Leczenie

Może mieć charakter zachowawczy czyli farmakologiczny (stosuje się leki przeciwbólowe i  zmniejszające produkcję płynu mózgowo-rdzeniowego) lub chirurgiczny.

Rokowanie

Rokowanie jest zróżnicowane w zależności od stopnia nasilenia wady i występowania powikłań. Wiele psów pozytywnie reaguje na terapię i ma dobry komfort życia pomimo choroby ale u pewnego procenta pacjentów widoczne jest sukcesywne pogarszanie się stanu.

 

autor: dr n.wet. Diana Stęgierska

bottom of page