Rozwój encefalopatii hipoglkemicznej jest następstwem zbyt niskiego stężenia glukozy we krwi. Objawy kliniczne związane z hipoglikemią pojawiają się dopiero przy znacznym deficycie cukru we krwi (przy stężeniu 45-60 mg/dl). Ażeby mózg mógł prawidłowo funkcjonować potrzebuje stałego zaopatrzenia w glukozę przez krew. W przypadku niedostatecznego stężenia tego związku chemicznego, stanowiącego "paliwo" dla mózgu, pojawiają się deficyty neurologicznego związane z nieprawidłową pracą tego narządu.

 

Hipoglikemia może być związana:

• z nowotworzeniem

• deficytem glikogenu u szczeniąt i kociąt

• przedawkowaniem insuliny

• sepsą

• niedoczynnością nadnerczy

• niewydolnością wątroby

• hipoglikemią psów polujących

 

Hipoglikemia może wystąpić w każdym wieku, ale szczególnie predysponowane są szczenięta i kocięta.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

​

​

 

Objawy są zwykle typowe dla chorób przodomózgowia (zaburzenia świadomości i zachowania, bezcelowe wędrowanie, ataki padaczki). Często występuje również ataksja oraz osłabienie siły mięśniowej. 

Diagnostyka opiera się na badaniach laboratoryjnych (fruktozamina, glukoza, insulina, IGF-II, ocena funkcji wątroby), obrazowych (w poszukiwaniu procesu nowotworowego), badaniu rektalnym.

 

Terapia opiera się na doraźnym leczeniu hipoglikemii poprzez podanie 40% glukozy (dożylnie, lub na błonę śluzową jamy ustnej). Pacjent powinien być karmiony często, małymi dawkami. W wielu przypadkach stosuje się glikokortykosteroidy (najczęściej prednizon lub prednizolon). W sytuacji gdy znane jest tło hipoglikemii stosuje się leczenie przyczynowe. 

 

Rokowanie jest zależne od przyczyny hipoglikemii. Prawidłowo leczone szczenięta i kocięta z biegiem czasu “wyrastają z problemu”. 

​

autor: dr n.wet. Diana Stęgierska