Dysatonomia

Choroba zwyrodnieniowa nerwów autonomicznego układu nerwowego (zarówno współczulnego jak i przywspółczulnego o nieznanej przyczynie. Istnieje wiele teorii dotyczących charakteru czynnika wywołującego dysautonomię. Podejrzewa się, że choroba może być skutkiem ekspozycji na toksynę występująca w środowisku, czynnik zakaźny lub jad zwierząt. Dysautonomia występuje zarówno u psów jak i u kotów (najczęściej w wieku młodym).

​

Objawy:

Objawy zwykle pojawiają się nagle i szybko narastają.

Typowo u chorych zwierząt obserwuje się:

• wymioty,

• ulewania, 

• biegunka lub zaparcia, bolesne oddawanie kału,

• nietrzymanie kału, zmniejszone napięcie zwieracza odbytu,

• trudności w oddawaniu moczu,

• suche błony śluzowe,

• anoreksja, trudności w połykaniu pokarmu,

• zmiana barwy głosu,

• duszność, kaszel,

• wypływ z nosa i worków spojówkowych,

• wysunięcie trzeciej powieki

• rozszerzenie źrenic,

• wolna akcja serca (bradykardia)

• posmutnienie, osłabienie,

• utrata masy ciała,

​

Diagnostyka

Wstępna diagnoza stawiana jest zwykle na podstawie opisu zaobserwowanych przez właściciela objawów oraz wyników badania neurologicznego. W celu potwierdzenia rozpoznania stosuje się testy farmakologiczne (z pilokarpiną, atropiną, betanecholem). Dodatkowo badania się krew w celu oceny stanu ogólnego i wykonuje się badanie RTG klatki piersiowej (u części zwierząt dochodzi do rozwoju przełyku olbrzymiego i zachłystowego zapalenia płuc).

 

Leczenie

Brak leczenia przyczynowego. Stosuje się leczenie objawowe:

• leki poprawiające perystaltykę układu pokarmowego

• manualne opróżnianie pęcherza moczowego, leki poprawiające funkcje pęcherza moczowego,

• krople do oczu zwiększające produkcje łez, preparaty o charakterze sztucznych łez,

• płynoterapia,

• żywienie przymusowe, żywienie przez zgłębnik nosowo-żołądkowy lub dożylne,

• nawilżanie powietrza,

• rehabilitacja.

​​

Rokowanie

Rokowanie ostrożne do złego. Śmiertelność jest bardzo wysoka. Leczenie jest zwykle długotrwałe, a u dużej cześci pacjentów powrót do zdrowia nie jest całkowity.

​

dr n.wet. Diana Stęgierska